Eksternal Fiksatörler

  • 1
  • 2

Eksternal fiksatörler, özellikle plak, vida veya çivi gibi internal fiksasyon yöntemlerinin uygun veya uygulanabilir olmadığı durumlarda, kırılmış, zedelenmiş veya deforme olmuş kemikleri stabilize etmek ve desteklemek için kullanılan ortopedik cihazlardır. Eksternal fiksatörler, internal fiksasyonun aksine vücudun dışından uygulanır ve iyileşme sürecinde cilt dışında kalır.

Eksternal fiksatörler iki ana bileşenden oluşur:

1. Pinler veya teller: Bunlar, kırık bölgesinin üstünde ve altında kemiğe sokulan ince metal pinler veya tellerdir. Pinler veya teller, özel bir teknik kullanılarak deriden ve kemiğe sokulur. Eksternal fiksatör için primer desteği (ankrajı) sağlarlar.
2. Dış Çerçeve: Dış çerçeve, pinlere veya tellere bağlanan metal bar veya rodlardan yapılmış bir yapıdır. Çerçeve (frame), yaralı bölgeyi çevreleyerek vücudun dışında konumlandırılır ve klempler veya diğer kilitleme mekanizmaları kullanılarak yerine sabitlenir. Çerçeve, kırık kemik parçalarını uygun hizada tutarak stabiliteyi korur.
Eksternal fiksatörler birkaç amaca hizmet eder:
1. Kırık stabilizasyonu: Eksternal fiksatörler, kırık kemik segmentlerine stabilite ve immobilizasyon sağlayarak düzgün hizalanma ve iyileşme sağlar. Kompleks kırıklarda, açık kırıklarda, yumuşak doku yaralanması olan kırıklarda veya internal tespitin uygun olmadığı durumlarda kullanılabilirler.
2. Kademeli kemik uzatma: Belirli ekstremite uzunluğu uyuşmazlığı veya kemik deformiteleri durumlarında, kemiği zaman içinde kademeli olarak uzatmak veya düzeltmek için eksternal fiksatörler kullanılabilir. Bu sürece distraksiyon osteogenezisi denir ve kemik büyümesini istenen yönde teşvik etmek için eksternal fiksatörün düzenli olarak ayarlanmasını içerir.
3. Yumuşak doku problemlerinin yönetimi: Eksternal fiksatörler yumuşak doku yaralanmalarının veya kusurlarının düzeltilmesinde de yardımcı olabilir. Yaralı kemiği çevreleyen yumuşak dokuyu stabilize etmeye ve hizalamaya yardımcı olarak düzgün iyileşmeye izin verir ve yumuşak doku kontraktürlerini veya deformitelerini en aza indirir.
4. Eklem Stabilitesi: Eksternal fiksatörler, özellikle şiddetli bağ veya tendon yaralanmalarında eklemleri stabilize etmek için kullanılabilir. Eksternal fiksatörler stabilite ve destek sağlayarak yaralı eklemin iyileşmesine ve rehabilitasyonuna olanak tanır.

Eksternal fiksatörler tipik olarak kırık veya yaralanma yeterince iyileşene kadar geçici bir önlem olarak kullanılır. İyileşme ilerlediğinde, eksternal fiksatör çıkarılabilir ve gerekirse kemik, internal fiksasyon yöntemleri kullanılarak daha da stabilize edilebilir.

Spesifik eksternal fiksatör tipi ve konfigürasyonu, cerrahın tercihi ve deneyiminin yanı sıra yaralanmanın doğasına ve yerine bağlı olacaktır. Eksternal fiksatörlerin kullanımı sırasında iyileşme sürecini izlemek, komplikasyonları önlemek ve optimal sonuçları sağlamak için uygun bakım ve takip önemlidir.