Eksternal fiksasyon, kırık veya kemik deformitelerini düzeltmek veya sabitlemek amacıyla dışarıdan uygulanan bir tür ortopedik tedavi yöntemidir. Bu yöntemde, vücut dışından çelik veya titanyum vidalar ve alüminyum, titanyum, paslanmaz çelik, PEEK, fiber carbon vb. çerçeveler kullanılarak kemikleri sabitlemek ve düzeltmek için bir yapı oluşturulur. Eksternal fiksasyon genellikle cerrahi bir prosedürdür.
Eksternal fiksasyonun temel amacı, kırık kemikleri doğru bir pozisyonda tutmak ve bu pozisyonu koruyup kırık bölgesinde sabitleme gerçekleştirerek iyileşmeyi sağlamaktır. Bu yöntem özellikle açık kırıklar, parçalı kırıklar, yumuşak doku hasarı olan kırıklar, çoklu kemik kırıkları veya kemik uzunluğu, kemik segment kaybı gibi durumlarda kullanılır.
Eksternal fiksasyon şu temel adımları içerir:
- Cerrahi Girişim: Kemiklere ulaşmak, kemiklere vidaları yerleştirmek için bir cerrahi girişim yapılır.
- Vida Yerleştirme: Vidalar, kemikleri sabitlemek için kullanılacak olan dış cihaz (çerçeve yapıya) uygun olarak kırık kemik hattının üstünde ve altında olacak şekilde kemiklere yerleştirilir.
- Dış Cihazın (Çerçeve) Yerleştirilmesi: Kemiğe sabitlenmiş vidalar, vücut dışarısında kalan dış cihaza bağlanarak cerrahi işlem sırasında düzeltilmiş kemik pozisyonlarını korur.
- İyileşme Süreci: Kemikler iyileşirken, dış cihaz kemikleri sabit tutar ve doğru hizalamayı korur.
- Dış Cihazın (Çerçeve) Çıkarılması: Kemik iyileşmesi tamamlandığında yada açık kırıklarda enfeksiyon kontrol altına alındıktan sonra dış cihaz çıkarılır. Bu süreç genellikle birkaç hafta veya ay sürebilir.
Eksternal fiksasyon sonrasında kemik iyileşme sürecini takip etmek ve uygun bir şekilde yönetmek için cerrahi ekip tarafından düzenli kontroller ve radyolojik değerlendirmeler gerekir. Bu yöntem, kemik kırıklarının tedavisinde kullanılan diğer yöntemlerle birlikte veya tek başına uygulanabilir.
